36/2013 FORU LEGEA, azaroaren 26koa, Gizarteratze-errenta arautzen duen urtarrilaren 23ko 1/2012 Foru Legea aldatzen duena.
| Sección | I. Nafarroako Foru Komunitatea |
NAFARROAKO GOBERNUKO LEHENDAKARIA NAIZEN HONEK.
Aditzera ematen dut Nafarroako Parlamentuak onetsi duela honako:
FORU LEGEA, GIZARTERATZE-ERRENTA ARAUTZEN DUEN URTARRILAREN 23KO 1/2012 FORU LEGEA ALDATZEN DUENA.
ZIOEN AZALPENA
Abuztuaren 10eko 13/1982 Lege Organikoak, Nafarroako Foru Eraentza Berrezarri eta Hobetzeari buruzkoak, Nafarroako Foru Komunitateari aitortzen dio, bere 44. artikuluan, gizarte laguntzaren alorreko eskumen osoa. Eskubide Sozialen Gutun baterako apirilaren 6ko 9/1999 Foru Legeak nafar guztientzako oinarrizko errenta aldarrikatu zuen, eskubide guztiez osotara baliatu ahal zitezen.
Gizarte zerbitzuei buruzko abenduaren 14ko 15/2006 Foru Legean prestazio bermatutzat hartzen zen hasieran “oinarrizko errenta” eta gaur egun “gizarteratze-errenta” deiturikoa; hau da, errenta hori jasotzeko baldintza berariazkoak betetzen dituzten pertsonen eskubide subjektibotzat eta, beraz, Administrazio Publikoari exijitzeko modukotzat.
Gizarteratze-errenta arautzen duen urtarrilaren 23ko 1/2012 Foru Legeak aldaketa kualitatibo bat sartu zuen ordura arte “oinarrizko errenta” deiturikoan, halako moduz non bereizten baitziren, alde batetik, oinarrizko errenta modu koiunturalean jasotzen duten familia-unitateak, ez horien kideak gizartean bazterturik egoteagatik, baizik eta lana galdu eta langabeziaren prestazioak eta sorospen guztiak ahitu zaizkielako -horiek eskatzen dutena da, nagusiki, laneratzea edo beren enplegagarritasuna hobetzea-, eta, beste batetik, oinarrizko premiei erantzuteko eta, aldi berean, haiek eta beren familia-unitateak gizarteratzen laguntzeko helburua izanen duen prestazio ekonomiko bat behar zuten pertsonak.
Bereizketa horrek aintzat hartzen du gizarteratzeaz arduratzen diren adituek eta erakunde, instituzio eta entitate nazional nahiz nazioartekoek eginiko azterlan eta txosten guztietan agertzen den premisa bat: hain zuzen, enplegua dela gizarte bazterketaren aurkako estrategiarik onena.
Hala ere, helburu nagusi hori geroratuta geratu da gure gizartea pairatzen ari den krisiaren ondorio gogor eta mingarrien eraginez, zeinak agerian jartzen baitira etengabeko enplegu-suntsiketan, langabezia-tasen areagotzean eta lanpostu berri gehiago sortzeko zailtasunetan. Gainera, gobernu eskudunek aplikaturiko neurriek ez dute izan, orain arte behintzat, aurreikusitako eta iragarritako emaitza.
Horren guztiaren ondorioz, pertsona askok agortzen dituzte langabeziako kotizaziopeko prestazioak eta ondorengo sorospenak, eta horrek pobrezia eta bazterketa arrisku handiagoa dakar gure gizartean.
Europa 2020 Estrategian jasotako premisetatik ondorioztatzen denez, lan egiteko adina duten helduen artean, langabeen pobrezia-arriskua lana dutenena baino bost aldiz handiagoa da.
Ez-aktiboen kasuan, erretiroa hartutakoak salbu, arrisku hori enplegua dutenena baino hiru bider handiagoa da. Horri gehitu behar zaio lan baldintzen prekarizazioa, krisi testuinguru honetan oso hedatuta dagoena eta “langile pobre” deiturikoen sorrera ekarri duena.
Baina langabeziak beste ondorio gehigarri batzuk ere baditu pertsonengan eta familiengan. Diru-sarreren gutxitzeak berekin dakartza hipotekak ordaintzeko zailtasunak, balizko etxegabetzeak, ez ordaintzeak eta baita osasun arazoak eta pertsonen arteko eta familia barreneko harremanen alorrekoak. Gainera, arazo horiek larriagotu egiten dira krisia luzatzearen eta aukera urritasunaren ondorioz.
Arrazoi horiengatik, gaur, inoiz baino gehiago, gizarteratze-errenta ulertu behar da gizarteratze aktiborako estrategia integral baten barruan, zeinak ezarriko baititu egiazko laneratzera bideratutako neurriak, Nafarroako Enplegu Zerbitzuaren eta Gizarte Politiketako Departamentuaren inplikazioa eta bien arteko koordinazioa handiagoak izan daitezen gainerako administrazio publikoekin eta eragile sozioekonomiko, entitate, gizarte erakunde eta abarrekin, enplegurako, prestakuntzarako eta laneratzerako politika aktiboak diseinatzeari dagokionez.
Hori dela eta, araudi honen helburua da aurre egitea, batetik, gizarte bazterketa egoeran dauden pertsonek egun bizi duten egoerari eta, bestetik, beharrizan sozialen areagotze justifikatuari, hori ekarri baitu krisiaren intentsitateak eta luzatzeak.
Izan ere, une...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba